Ταινία τρόμου με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας από έναν σκηνοθέτη πολλών τηλεοπτικών σειρών και ταινιών και μόλις 8 κινηματογραφικών, εκ των οποίων οι 2 ήταν «Ο Σατανικός Δρ. Φάιμπς» και η συνέχειά του ένα χρόνο αργότερα, όχι πάντως το ίδιο πετυχημένη με το φιλμ του 1971. Σε σκηνοθεσία Robert Fuest, σενάριο James Whiton, William Goldstein, με τους: Vincent Price, Joseph Cotten, Virginia North, Peter Jefrey, Hugh Griffith, Terry-Thomas, Derek Godfrey, Norman Jones κ.ά..
Υπόθεση:
Ο Δρ Φάιμπς, θεολόγος και μουσικός, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τρέχοντας στο νοσοκομείο όπου η γυναίκα του Βικτόρια εγχειρίζεται από ομάδα εννέα γιατρών με επικεφαλής τον Δρ Βεσάλιους. Δυστυχώς, η Βικτόρια πεθαίνει κατά τη διάρκεια της εγχείρισης και το ζεύγος Φάιμπς θάβεται. Μερικά χρόνια αργότερα, οι εννέα γιατροί ένας ένας αρχίζουν να δολοφονούνται με παράξενες μεθόδους. Ο Επιθεωρητής Τράουτ, με βάση ένα στοιχείο από τον φόνο ενός από τους γιατρούς, αποκαλύπτει πως οι τρόποι που οι γιατροί δολοφονούνται είναι όμοιος με τις δέκα πληγές της Αιγύπτου. Εκείνος και ο Δρ Βεσάλιους αρχίζουν να υποπτεύονται πως πίσω από τους φόνους είναι ο Δρ Φάιμπς, αλλά είναι νεκρός. Έτσι τουλάχιστον πιστεύεται, μέχρι που ανακαλύπτεται άδειο το φέρετρο του γιατρού...
Περί ταινίας τρόμου πρόκειται και μάλιστα από τις καλές του είδους, διανθισμένη με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, μπόλικο μυστήριο, υπέροχη ρεαλιστική ατμόσφαιρα αλλά και έξοχα εμπνευσμένους και εκτελεσμένους φόνους, από έναν "τηλεοπτικό" σκηνοθέτη.
Γνωστό και ως "The Curse of Dr. Phibes", το φιλμ αποτελεί την καλύτερη στιγμή του Βρετανού Robert Fuest, ο οποίος μάλιστα έφυγε από τη ζωή την άνοιξη του 2012.
Μια αφοσιωμένη αγάπη το κίνητρο πίσω από τις ιεροτελεστικά εκτελεσμένες δολοφονίες, στο πλαίσιο της εκδίκησης του συζύγου για τη νεκρή γυναίκα του με αιτιότητα 9 ιατρών. Κάθε δολοφονία είναι ιδιαίτερη περίεργη και... θρησκευτικά ενορχηστρωμένη (μουσικός εκκλησιαστικού οργάνου και θεολόγος ο Άντον Φάιμπς) από τον δόκτορα και ένα μουγκό βοηθό, θυμίζοντας τις Βιβλικές πληγές (νυχτερίδες, μέλισσες, βάτραχοι, αρουραίοι, ακρίδες κλπ.).
Ο σύζυγος όμως θεωρείται επίσης νεκρός, αφού είναι γνωστό πως μόλις πληροφορήθηκε για το θάνατο της λατρεμένης του γυναίκας σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό. Έτσι η θεωρία εκδίκησης του επιθεωρητή Trout πέφτει στο κενό, μέχρι ωστόσο αποφασίσουν να ανοίξουν τον οικογενειακό τάφο...
Ο θεατής βέβαια γνωρίζει από πολύ νωρίς ότι πίσω από τους θανάτους των ιατρών βρίσκεται ο σύζυγος εκδικητής και αυτό δεν έχει σημασία για την πλοκή του έργου, καθώς εκείνο που μετράει είναι περισσότερο το κίνητρο, το οποίο και αναπτύσσεται σταδιακά κατά την εξέλιξη, παράλληλα με τις εύστοχες ανατροπές και αποκαλύψεις.
Μεγάλο ατού για τον σκηνοθέτη και συνολικά για το φιλμ, που έρχεται να ενισχύσει την άποψή μου περί κακώς χαρακτηριζόμενου ως b-movie, αποτελούν οι πολύ καλές ερμηνείες. Ο "καθιερωμένος τρομακτικός" των ταινιών τρόμου Vincent Price είναι όπως πάντα απολαυστικός, ενώ χωρίς καν να ανοίξει το στόμα του(!) δίνει μια έξοχη δραματική ερμηνεία, πλαισιωμένος ερμηνευτικά από τον έτερο μεγάλο ηθοποιό Joseph Cotten, στο ρόλο του Dr. Vecalious, χειρουργό και «δολοφόνο» της συζύγου του Phibes.
Αλλά και οι κωμικοί ρόλοι από τους Peter Jefrey, Hugh Griffith και Terry-Thomas είναι εξίσου άξιοι αναφοράς, συμπληρώνοντας έτσι ένα «φουλ» αξιοσημείωτων ερμηνειών.
Μία ανεξήγητα παραγνωρισμένη ταινία, αφού κακώς έχει μείνει συνειδητά μεν λανθασμένα δε, ως "ένα καλό b-movie", πιθανώς βέβαια εξαιτίας του σκηνοθέτη, της υπόθεσης ή ακόμη και του τίτλου. Όμως κάποια καλογυρισμένα πλάνα, ειδικά οι σκηνές ιεροτελεστικής εκτέλεσης των φαντασικών σε σύλληψη φόνων, το σενάριο, που δεν κάνει κοιλιά και βέβαια οι εξαιρετικές ερμηνείες δεν αφήνουν κανένα παράθυρο αμφισβήτησης της ποιότητας του φιλμ. Αξίζει!
Βαθμολογία: 7,5/10
Υπόθεση:
Ο Δρ Φάιμπς, θεολόγος και μουσικός, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τρέχοντας στο νοσοκομείο όπου η γυναίκα του Βικτόρια εγχειρίζεται από ομάδα εννέα γιατρών με επικεφαλής τον Δρ Βεσάλιους. Δυστυχώς, η Βικτόρια πεθαίνει κατά τη διάρκεια της εγχείρισης και το ζεύγος Φάιμπς θάβεται. Μερικά χρόνια αργότερα, οι εννέα γιατροί ένας ένας αρχίζουν να δολοφονούνται με παράξενες μεθόδους. Ο Επιθεωρητής Τράουτ, με βάση ένα στοιχείο από τον φόνο ενός από τους γιατρούς, αποκαλύπτει πως οι τρόποι που οι γιατροί δολοφονούνται είναι όμοιος με τις δέκα πληγές της Αιγύπτου. Εκείνος και ο Δρ Βεσάλιους αρχίζουν να υποπτεύονται πως πίσω από τους φόνους είναι ο Δρ Φάιμπς, αλλά είναι νεκρός. Έτσι τουλάχιστον πιστεύεται, μέχρι που ανακαλύπτεται άδειο το φέρετρο του γιατρού...
Περί ταινίας τρόμου πρόκειται και μάλιστα από τις καλές του είδους, διανθισμένη με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, μπόλικο μυστήριο, υπέροχη ρεαλιστική ατμόσφαιρα αλλά και έξοχα εμπνευσμένους και εκτελεσμένους φόνους, από έναν "τηλεοπτικό" σκηνοθέτη.
Γνωστό και ως "The Curse of Dr. Phibes", το φιλμ αποτελεί την καλύτερη στιγμή του Βρετανού Robert Fuest, ο οποίος μάλιστα έφυγε από τη ζωή την άνοιξη του 2012.
Μια αφοσιωμένη αγάπη το κίνητρο πίσω από τις ιεροτελεστικά εκτελεσμένες δολοφονίες, στο πλαίσιο της εκδίκησης του συζύγου για τη νεκρή γυναίκα του με αιτιότητα 9 ιατρών. Κάθε δολοφονία είναι ιδιαίτερη περίεργη και... θρησκευτικά ενορχηστρωμένη (μουσικός εκκλησιαστικού οργάνου και θεολόγος ο Άντον Φάιμπς) από τον δόκτορα και ένα μουγκό βοηθό, θυμίζοντας τις Βιβλικές πληγές (νυχτερίδες, μέλισσες, βάτραχοι, αρουραίοι, ακρίδες κλπ.).
Ο σύζυγος όμως θεωρείται επίσης νεκρός, αφού είναι γνωστό πως μόλις πληροφορήθηκε για το θάνατο της λατρεμένης του γυναίκας σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό. Έτσι η θεωρία εκδίκησης του επιθεωρητή Trout πέφτει στο κενό, μέχρι ωστόσο αποφασίσουν να ανοίξουν τον οικογενειακό τάφο...
Ο θεατής βέβαια γνωρίζει από πολύ νωρίς ότι πίσω από τους θανάτους των ιατρών βρίσκεται ο σύζυγος εκδικητής και αυτό δεν έχει σημασία για την πλοκή του έργου, καθώς εκείνο που μετράει είναι περισσότερο το κίνητρο, το οποίο και αναπτύσσεται σταδιακά κατά την εξέλιξη, παράλληλα με τις εύστοχες ανατροπές και αποκαλύψεις.
Μεγάλο ατού για τον σκηνοθέτη και συνολικά για το φιλμ, που έρχεται να ενισχύσει την άποψή μου περί κακώς χαρακτηριζόμενου ως b-movie, αποτελούν οι πολύ καλές ερμηνείες. Ο "καθιερωμένος τρομακτικός" των ταινιών τρόμου Vincent Price είναι όπως πάντα απολαυστικός, ενώ χωρίς καν να ανοίξει το στόμα του(!) δίνει μια έξοχη δραματική ερμηνεία, πλαισιωμένος ερμηνευτικά από τον έτερο μεγάλο ηθοποιό Joseph Cotten, στο ρόλο του Dr. Vecalious, χειρουργό και «δολοφόνο» της συζύγου του Phibes.
Αλλά και οι κωμικοί ρόλοι από τους Peter Jefrey, Hugh Griffith και Terry-Thomas είναι εξίσου άξιοι αναφοράς, συμπληρώνοντας έτσι ένα «φουλ» αξιοσημείωτων ερμηνειών.
Μία ανεξήγητα παραγνωρισμένη ταινία, αφού κακώς έχει μείνει συνειδητά μεν λανθασμένα δε, ως "ένα καλό b-movie", πιθανώς βέβαια εξαιτίας του σκηνοθέτη, της υπόθεσης ή ακόμη και του τίτλου. Όμως κάποια καλογυρισμένα πλάνα, ειδικά οι σκηνές ιεροτελεστικής εκτέλεσης των φαντασικών σε σύλληψη φόνων, το σενάριο, που δεν κάνει κοιλιά και βέβαια οι εξαιρετικές ερμηνείες δεν αφήνουν κανένα παράθυρο αμφισβήτησης της ποιότητας του φιλμ. Αξίζει!
Βαθμολογία: 7,5/10
